Në filmin “Joker: Folie à Deux”, regjisori Todd Phillips sjell një vazhdim muzikor të filmit të tij të mëparshëm “Joker”, por kësaj here me një qasje që synon të jetë e errët dhe e guximshme. Megjithatë, filmi duket se dështon të kapë intensitetin dhe tensionin e parë, duke u përqendruar më shumë në elemente muzikore sesa në zhvillimin dramatik të karaktereve.
Historia fillon me Arthur Fleck (luajtur nga Joaquin Phoenix) në spitalin psikiatrik Arkham State Hospital, duke pritur gjyqin për vrasjet që ai kreu, përfshirë atë të moderatorit Murray Franklin, një akt që e shndërroi atë në një figurë të famshme. Në vend të përballjes me të kaluarën e tij të dhunshme, Arthur tani është një “yje i rënë”, duke humbur fuqinë dhe ndikimin që kishte si Joker.
E gjithë dinamika e filmit rrotullohet rreth çështjes së personalitetit të ndarë të Arthur-it. Ndërsa avokatja e tij argumenton se ai ka një personalitet të dyfishtë, prokurori i Gotham-it Harvey Dent (luajtur nga Harry Lawtey) këmbëngul që Arthur nuk është një figurë mitike, por thjesht një person i sëmurë mendor që duhet të mbajë përgjegjësi për veprimet e tij.
Por pavarësisht kësaj temë qendrore, filmi nuk arrin të thellojë tensionin apo të shtyjë përpara narrativën psikologjike të parë. Muzika, e cila përfshin këngë si “Bewitched, Bothered and Bewildered” dhe “That’s Entertainment!”, tenton të japë një atmosferë të fantazuar, por nuk arrin të shprehë qartësinë emocionale të personazheve. Lady Gaga, në rolin e Lee Quinzel (që më vonë shndërrohet në Harley Quinn), është një prani e fuqishme në skenë, por karakteri i saj duket se mbetet i pazhvilluar dhe nuk arrin të shprehë plotësisht shpirtin e ngjarjes.
Edhe pse pritjet ishin të mëdha pas suksesit të parë të “Joker”, ky sequel nuk sjell atë që publiku do të priste. Në vend që të thellojë më tej transformimin e Arthur-it në Joker, filmi i kushton shumë vëmendje këngëve dhe fantazive të tij muzikore, duke humbur sensin e rrezikut dhe kompleksitetin që karakterizoi filmin e parë.
Në fund të fundit, “Joker: Folie à Deux” nuk arrin të jetë aq tronditës apo i guximshëm sa ishte parashikuar. Publiku mund të vijojë ta ndjekë për shkak të dashurisë së tyre për personazhet dhe historinë e mëparshme, por filmi i dytë mbetet i ngadaltë dhe jo aq i fuqishëm sa paraardhësi i tij.
